




Historia Szkoły Podstawowej nr 3 im. Józefa Gielniaka
Budynek Szkoły został wybudowany między 1831 a 1864 rokiem. Jego mocny architektoniczny podział i klasyczna forma przypomina szkołę śląskiego architekta Langhausa. Pierwotna budowla powstała jako willa patrycjuszowska, wyróżniająca się rozmiarami i rozległym ogrodem o charakterze parkowym, wśród ciągnących się kamieniczek ciasnej zabudowy miejskiej. Jej fundatorem był August Ferdynand von Arnaud de la Pieriere pułkownik siódmego regimentu grenadierów, który adoptował pannę Adelajdę Schmidt i wybudował dla niej okazałą rezydencję.
W 1888r. Adelajda de la Pieriere ustanowiła dla spadkobierców zarząd nad budynkiem, który miał służyć jako letni dom wypoczynkowy dla oficerów. Najpierw jednak, aby kapitał zakładowy osiągnął wymaganą wysokość, budynek został wynajęty. Przeniesiono tu internat Królewskiej Propagandy. Być może wtedy postanowiono dobudować skrzydło południowe, powiększając w ten sposób powierzchnię mieszkalną.
Po likwidacji internatu i wygaśnięciu zarządu spadkobierców pułkownika, właścicielem budynku został w 1919 r. Główny Urząd Aprowizacyjny. W 1924 r. na parterze mieściły się kasy leśnictwa, a na wyższych kondygnacjach urządzono mieszkania tymczasowe. W czasie II wojny światowej w budynku znalazła siedzibę szkoła, nosząca imię poety Teodora Kornera.
W czasach powojennych budowla została przejęta przez skarb państwa polskiego i przekazana w użytkowanie Fabryce Dywanów Smyrneńskich, która zorganizowała w niej Hotel Zakładowy.
Ze względu na wzrastającą w mieście liczbę dzieci objętych obowiązkiem szkolnym władze miasta przejęły budynek od Fabryki Dywanów i po gruntownym remoncie przekazały Szkolnictwu, tworząc Szkołę Podstawową Nr 3. Inauguracja „pierwszego” roku szkolnego odbyła się 01 września 1957 roku. W pierwszym roku funkcjonowania placówka liczyła 11 oddziałów klas I – VII, do których uczęszczało 382 uczniów np. w dwóch klasach I uczyło się po 50 i 51 osób. Grono nauczycielskie składało się z 11 osób.
Na początku lat 60 – tych ze społecznych składek pracowników kowarskich zakładów pracy i przy wydatnej pomocy w formie robocizny rodziców wybudowana została sala gimnastyczna, która znacznie polepszyła warunki nauczania.